بررسی شاخص توسعه انسانی در ایران و کشورهای اسلامی

شاخص توسعه انسانی درسال 1990 به عنوان مقیاس جدیدی از توسعه جوامع در نظرگرفته شده و توسعه انسانی به عنوان فرایندی تعریف شد که طی آن امکانات بشر افزایش یابد. شاخص توسعه انسانی در صدد اندازه گیری متوسط دستیابی یک کشور در ابعاد بهداشت و سلامت،آموزش، استاندارد زندگی. بهداشت وسلامت با معیار امید به زندگی در بدو تولد، آموزش بوسیله ترکیبی از میزان میانگین سال های تحصیلی و سال های تحصیل مورد انتظار، استاندارد زندگی بوسیله درآمد ناخالص ملی(,1*سرانه) اندازه گیری می شود. با توجه به اهمیت ارزیابی شاخص توسعه انسانی در برنامه توسعه کشورهای اسلامی و ایران ارایه تصویر کلی برای سیاست گذاری و برنامه ریزی مهم است تابرمبنای این شاخص بتوان درچشم انداز توسعه انسانی جهان به جایگاه بالاتری از این شاخص دست یافت. بدین منظور در این مقاله سعی بر این بود تا وضعیت شاخص توسعه انسانی کشورهای اسلامی و ایران را از نظر توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی و جایگاه ایران را در کشورهای اسلامی از نظر این شاخص شناسایی کنیم. کشورهای اسلامی مورد مطالعه 57 کشور اسلامی و روش این تحقیق روش توصیفی - تحلیلی بوده و براساس گزارشات توسعه انسانی، کشور امارات توسعه یافته ترین وکشور نیجر محرومترین کشور اسلامی شناخته شده است. کشورهای حاشیه خلیج فارس توسعه یافته ترین و بیشتر کشورهای اسلامی بویژه کشورهای آفریقایی توسعه نیافته ترین کشورها شناسایی شده اند. جایگاه ایران در رتبه 12 و در سطح توسعه انسانی بالا قرار دارد. ایران و کشورهای اسلامی با برنامه ریزی و سیاست گذاری باید بتواند توسعه انسانی خود را ارتقا ببخشند.

Keywords:

توسعه انسانی , شاخص توسعه انسانی , کشورهای اسلامی , ایران , سطح توسعه یافتگی