شعر، زبان و ساخت شناخت
Publish place: The 3rd National Conference of New Researches in the Field of Humanities and Social Studies in Iran
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 298
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SHCONF03_165
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396
Abstract:
سرنوشت شعر و انسان با هم گره خورده است. انسان تا هست شعر می سراید اما شاید سروده های او همیشه شعر نامیده نشود گاهی شعر در قالب مناجات های اولیه بروز می کند و گاهی زمینه های اندیشه را فراهم می سازد. ما هنوز در اغلب فعالیت های فرهنگی خود شاعر ایم زیرا بنیان های شاعرانه ی وجود خویش را به همراه داریم و در چارچوب آن جهان را تحلیل، تجزیه و ترکیب می کنیم؛ بر شباهت ها و تفاوت ها دست می گذاریم و لبه ی تیز برش های خود از جهان زیستمند یکپارچه ای بیرونی را تخفیف و شدت می دهیم. با شباهت کلیت می سازیم و با تفاوت مرزهای مفهومی ایجاد می کنیم. نوشتار حاضر می کوشد با در نظر گرفتن این واقعیات و عبور از مسیر پژوهش تحلیلی امکانات قرار گرفتن قوه ی نطق آدمی در شعر را بررسی کند و تا حدودی آن را به اثبات رساند.
Keywords:
Authors
صدرالدین انصاری زاده
منتقد ادبی