تحلیل رابطه متغیرهای اثر گذار بر تجارت و رشد اقتصادی با تاکید برمنتخبی از کشورهای در حال توسعه

دراستراتژی اقتصاد باز تاکید خاص بر بخش تجارت خارجی و سرمایه گذاری بخش خصوصی خارجی است. کشوری که استراتژی اقتصاد باز را دنبال میکند میبایست درهای خود را نه تنها برروی تجارت خارجی بلکه بر روی حرکت های بین المللی عوامل تولیدی چون کار، سرمایه وتکنولوژی، باز بگذارد. چنین استراتژی میتواند برای کشورهای که دارای بازارهای داخلی کوچک هستند، مناسب باشد مشروط برآنکه بتوانند دربازارهای جهانی حضور یابند و به رقابت بپردازند. لذا با توجه به اهمیت نقش تجارت و تاثیر آن بر رشد اقتصادی این مطالعه به دنبال تحلیل رابطه متغیرهای تجارت بر رشد اقتصادی در منتخبی از کشورهای در حال توسعه در بازه زمانی 2014-2000 می باشد. نتایج بیانگر این است که متغیر نسبت سرمایه گذاری به تولید ناخالص داخلی در کشور ایران به ترتیب بالاتر از کشورهای مکزیک و ترکیه میباشد ولی این متغیر از سال 2004 تا 2014 روندی نزولی دارد که در واقع نشان دهنده کاهش میزان سرمایه گذاری در ایران برای تولید بیشتر در سال های اخیر میباشد. در واقع با توجه به این روند، ایران رویه ای غلط را در سال های اخیر داشته است چون با کاهش سرمایه گذاری میزان تولید ناخالص داخلی نیز به دنبال آن کاهش مییابد که این روند کاهنده اصلا برای آینده اقتصاد ایران روندی مطلوب نخواهد بود. در مورد متغیر درجه باز بودن تجارت در کشور چین ابتدا بیشتر ولی در مجموع میزان متغیر درجه باز بودن در کشور چین و ایران در سال های 2010 به بعد روندی کاهنده دارد در حالیکه میزان این متغیر برای کشور ترکیه روندی صعودی داشته است. متغیر تولید ناخالص داخلی برای کشور برزیل با تفاوت فاحشی به ترتیب بیشتر از کشور ایران و چین میباشد و در کل روند هر سه کشور نزولی میباشد.

Keywords:

تجارت , رشد اقتصادی , کشورهای در حال توسعه , ایران