بررسی رابطه شادکامی ورفتارهای ارتقاء دهنده سلامت درکاهش رفتارهای پر خطر دانشجویان دانشگاه پیام نور زاهدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شادکامی ورفتارهای ارتقاء دهنده سلامت درکاهش رفتارهای پر خطر دانشجویان دانشگاه پیام نور زاهدان انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بوده است که به لحاظ هدف دردسته کاربردی قرار می گیرد. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان دانشگاه پیام نور زاهدان به تعداد 6500 نفر در سال تحصیلی 1393-94 مشغول به تحصیل می باشند. و از بین آنها دانشجویان رشته های روان شناسی و علوم تربیتی گرایش مدیریت آموزشی و پیش دبستانی می باشند. نمونه آماری تعداد 100 نفر (40 نفر روان شناسی، 30 نفر علوم تربیتی گرایش مدیریت آموزشی، 30 نفر علوم تربیتی گرایش پیش دبستانی) به عنوان نمونه برآورد شده است. نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات دارای سه پرسشنامه استاندارد سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر، شادکامی و رفتارهای پر خطر می باشند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین شادکامی و رفتارهای ارتقاء دهند سلامت رابطه مستقیم و معنا داری وجود ندارد بین شادکامی و کاهش رفتارهای پرخطر رابطه مستقیم و معنا داری وجود ندارد. بین رفتارهای ارتقاء دهند سلامت و کاهش رفتارهای پرخطر رابطه مستقیم و معنا داری وجود ندارد. شادکامی پیش بین معنی داری برای کاهش رفتارهای پرخطر نمی باشد و رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت پیش بین معنی داری برای کاهش رفتارهای پرخطر نمی باشد.

Keywords:

شادکامی , رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت , کاهش رفتارهای پرخطر , دانشجویان دانشگاه پیام نور