هوش هیجانی و مدیریت بررفتار فردی و اجتماعی از منظر اسلام و روانشناسی

یکی از پدیده هایی که در دهه اخیر، مورد استقبال فراوانی قرار گرفته، پدیده هوش هیجانی است. دلیل این امر توانایی بالای هوش هیجانی در حل بهتر مسایل و کاستن از میزان تعارضات بین دریافت های فکری و احساسی است. پژوهش های متعددی نشان دادهاند که هوش هیجانی میتواند سبب افزایش میزان سلامتی، رفاه، ثروت، موفقیت، عشق و شادی گردد.پژوهش های نوین نشان میدهند که فقدان هوش هیجانی می تواند آثار مخربی را در زمینههای فردی و اجتماعی ایجاد کند و برعکس، تحصیل و تقویت آن، زمینه ساز موفقیت های بزرگ خواهد بود. آموزش هوش هیجانی میتواند بستر مناسبی برای اعتلای فردی و اجتماعی در حوزه های مختلف و متنوع فرهنگ فراهم آورد. امروزه مدیریت برای انطباق با تغییرات و به منظور بقاء و رشد در محیطهای جدید و پیچیده، ویژگی های خاصی را می طلبد، که مدیران باید به ابزارهای خاصی مجهز باشند؛ زیرا آنچه مهم است، این است که باید هر روز نسبت به روز قبل چالاک تر و چابک تر باشیم. یکی از مهمترین ویژگی ها که میتواند به رهبران و مدیران در پاسخ به این تغییرات کمک کند، هوش هیجانی است. هوش هیجانی موضوعی است که سعی در تشریح و تفسیر جایگاه هیجانها و احساسات در توانمندی های انسانی دارد. اگرچه هوش هیجانی در دهه 1990 در ادبیات روان شناسی مطرح شد، اما به نظر نوعی نوآوری در اصطلاح سازی است .حتی اگر بپذیریم که موضوعی کاملا تازه و نوآوری، در پدیده است، اما به نظر از دیدگاه اسلام چیز جدیدی محسوب نمی شود، زیرا به نظر میرسد اسلام در 1400 سال پیش، هم به هوش هیجانی، هم به مولفه های آن و هم به کاربردها و فواید آن به صورت فراگیر اشاره کرده است؛ بنابراین هدف، بررسی این موضوع است که نشان داده شود خیلی از موضوعاتی که به تازگی در مدیریت مطرح می شود، به نوعی به صورت کامل تر در اسلام مورد توجه بوده است؛ بنابراین با دقت بیشتر میتوان آنها را کشف و استخراج کرد. در این مقاله که از نوع توصیفی- مروری، و ابزار جمع آوری اطلاعات آن به روش کتابخانه ای است، سعی شده است نقش و اهمیت هوش هیجانی در مدیریت رفتار فردی و اجتماعی از دیدگاه اسلام و روانشناسی مورد بررسی قرار گیرد.