بررسی برنامه ریزی آموزشی و توسعه انسانی در دید گاه های نو

برنامه ریزی آموزشی عبارت است از : فرایند اتخاذ مجموعه ای از تصمیمات برای انجام اقدامات مربط به امور آموزشی در آینده طی قرون گذشته به طرق گوناگون مورد استفاده قرار گرفته است . اما برنامه ریزی آموزشی به مفهوم جدید آن برای اولین بار درسال 1923 درکشوراتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار گرفت .از این رو اگرچه برنامه ریزی آموزشی دارای سابقه ای طولانی است ، ولی مفهوم معاصر آن بسیار نوپا می باشد. وعملا مفهوم جدید برنامه ریزی آموزشی درسطح بین المللی دردهه 1340 هجری شمسی ( 1960میلادی)در رابطه با ضرورت رشد اقتصادی مطرح شدوبه تدریج گسترش یافت.مروری برتجربیات گوناگون در این زمینه نشان می دهد که برنامه ریزی آموزشی ،علی الاصول ، به منظور گسترش نظام های آموزشی تدوین شده است . برنامه ریزی برای توسعه انسانی، باتوجه به این که ساختن دانش وتسلط فناوری نو،یکی ازبهترین امتیازهای رقابت پذیری کشورهابه شمار می رود، ازجمله راه های مبارزه با نابرابری در سطح تجارت جهانی سرمایه گذاری درانسان شناخته شده است دربحث های مربوط به توسعه ، بر ضرورت افزایش تولید ناخالص ملی به عنوان وسیله ونه هدف برای تحقیق توسعه انسانی تاکید می شود. از این رودرتدوین نشانگر توسعه انسانی که از سه متغیر تشکیل شده است تولید ناخالص ملی قسمتی ازیکی از متغیر هارا به خود اختصاص داده است.

Keywords:

برنامه , برنامه ریزی آموزشی , توسعه انسانی , دید گاه های نو