صلاح الدین اشعری - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان شناسی دانشگاه پیام نور تهران – دبیر آموزش و پرورش کردستان

یکی از موضوعات بحث برانگیزی که توجه بسیاری از کارشناسان و محققان را به خصوص در قرن حاضر به خود وا داشته است بحث دو زبانگی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان کاربرد زبان های فارسی و کردی در بافت های رسمی و غیررسمی شهرستان مریوان می باشد. بدین معنی که آیا میزان استفاده از زبان های کردی و فارسی در میان زنان و مردان با تحصیلات متفاوت از بیسواد تا دکتری و دامنه سنی کودکان زیر12سال تا افراد بالای55سال در موقعیت های رسمی و غیررسمی متفاوت است به این منظور 195 آزمودنی از مناطق مختلف این شهرستان به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها بر اساس گروه سنی کودک زیر 12 سال نوجوان 12-16 جوان 17-29 میانسال 30-55 مسن بالای 55 سال سطح تحصیلات بی سواد، ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان، دیپلم، فوق دیپلم، لیسانس، فوق لیسانس و دکتری و جنسیت زن و مرد انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه الگوی پژوهشی پاراشر 1980 استفاده شده است. از آزمودنی ها خواسته شد که دو گونه زبانی فارسی و کردی را بر اساس یک میزان چهارگزینه ای همیشه معمولا بعضی وقت ها و هیچ وقت مشخص کنند پرسشنامه حاوی 36 سوال است که بر اساس درجه رسمیت حوزه ها خانواده، دوستی، همسایگی، داد و ستد، آموزشی و اداری به ترتیب از غیررسمی به رسمی مرتب شده اند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها اطلاعات توسط کامپیوتر پردازش شدند. روش های آماری خی دو، کندال،آزمون تی جفت و واکاوی واریانس یک سویه جهت تجزیه و تحلیل یافته ها به کار گرفته شد. یافته ها نشان می دهد که اختلاف در استفاده ازدو زبان فارسی و کردی توسط گروه های مختلف سنی و تحصیلی و جنسی از نظر آماری معنادار است

دو زبانگی ، زبان فارسی ، زبان کردی ، مریوان ، جامعه شناسی زبان