بررسی اثربخشی تصویرسازی ارتباطی بر کنترل خشم کودکان بی سرپرست

هدف: این پژوهش با هدف، بررسی اثربخشی تصویر سازی ارتباطی برکنترل خشم کودکان بی سرپرست شهر کاشمر در سال 1394 انجام شده است. روش: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه کودکان (8- 15 سال) مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست الغدیر شهر کاشمر تشکیل میدادند. برای انتخاب نمونه آماری از بین کسانی که بر اساس نظر روان شناس و پرسشنامه خشم اسپرینگر نمرات پایینی در بعد (کنترل خشم درونی/ بیرونی) به دست آورند به صورت تصادفی تعداد 30 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خشم اسپرینگر بود که در دو مرحله قبل از مداخله و بعد از مداخله تکمیل شد. مداخله شامل مداخله تصویرسازی ارتباطی (8جلسه، 5/1ساعته) بودکه برای گروه آزمایش اجرا شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تفاوت معنیداری بین میانگین نمرات آزمودنی های گروه آزمایش و گواه در مرحله پسآزمون وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که تصویرسازی ارتباطی در کنترل خشم بیرونی و درونی کودکان بیسرپرست موثر میباشد0/001=P نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، تصویرسازی ارتباطی در کنترل خشم کودکان بی سرپرست موثر است.

Keywords:

ایماتوگراپی , خشم درونی , خشم بیرونی