نوشین بهادران - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی اصفهان
طیبه بهزاد - عضو هیات علمی-ایران-اصفهان-۸۳۱۱۱-۸۴۱۵۶ -دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی شیمی، گروه پلیمر
نسرین اعتصامی - عضو هیات علمی-ایران-اصفهان-۸۳۱۱۱-۸۴۱۵۶ -دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی شیمی، گروه پلیمر

سوپرجاذبهای هیدروژلی، شبکههای پلیمری با پیکربندی سهبعدی هستند که قادر به جذب و نگهداری مقدار زیادی آب یا مایعات زیستی میباشند. اکثر هیدروژلها به محرکهای محیطی مانند نسبت اجزای سازنده، نور و میدان الکتریکی پاسخ میدهند. این ویژگیهای منحصر به فرد، یک طیف وسیعی از کاربردها (پزشکی، داروسازی، صنایع بهداشتی، کشاورزی، باغبانی، صنعتی) را در استفاده از هیدروژل به طور موثر ایجاد کرده است. در این پژوهش سوپرجاذب های هیدروژلی پلیمری بر پایه نشاسته به روش محلولی از طریق انجام پلیمریزاسیون رادیکال آزاد مونومرهای اسید اکریلیک، زنجیرههای پلی-1) اکریلیکاسید) بر روی سطح نشاسته پیوند زده شده است و استفاده از عامل شبکهای کنندهی-متیلنبیساکریل- N,N’2 آمید(MBA (را برای نشاسته ممکن ساخته است. وزن ژل و میزان تورم هیدروژلها اندازه گیری شده است. از این گذشته سوپرجاذب هیدروژلی با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز(FTIR (مشخصه یابی شد و اثر نسبت میزان مونومر به نشاسته، مقدار عامل شبکهای کننده، زمان، غلظت نمک بر رفتار سیستم مورد بررسی قرار گرفت.نتایج حاکی از آن بود که افزایش غلظت مونومر مصرفی نسبت به نشاسته تا مقدار (1:3 (باعث افزایش ظرفیت تورم شده اما در غلظتهای بالاتر با افزایش دانسیته اتصالات عرضی ظرفیت تورم کاهش یافت. افزایش مقدار عامل شبکهای کننده و قدرت یونیباعث کاهش میزان جذب میشود. میزان تورم در ساعات ابتدایی غوطهوری سریعا صورت گرفت اما پس از آن روند کندتری داشت.

سوپرجاذب هیدروژلی، نشاسته، پلی(اکریلیکاسید)، ظرفیت تورم، ‘N,N -متیلن بیس اکریل آمید