حسین سلیمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، گروه پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
روح الله باقری - استاد،دانشکده مهندسی شیمی، گروه پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
احمد اسدی نژاد - استادیار،دانشکده مهندسی شیمی، گروه پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران

هدف از انجام این پژوهش سنتز نانوکامپوزیت پلی(متیل متاکریلات-بوتیل اکریلات-اکریلیک اسید در حضور درصدهای مختلفی از نانوذرات سیلیکا(3،2،1 (%در شرایط معین است. اثر نانوذرات بر درصد تبدیل نهایی، درصد لخته پلیمریزاسیون امولسیونی و اندازه ذرات و توزیع اندازه انها در لاتکس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل آزمون تفرق نور پویا(DLS (نشان دهنده تغییر در اندازه و ذرات پلیمر با تغییر در غلظت نانوذرات سیلیکا بودند به طوری که افزودن نانوذرات سیلیکا در طی واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی موجب پهن شدن و بزرگ شدن اندازه ذرات لاتکس شده است. همچنین به منظور شناسایی نانوکامپوزیت از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه(FTIR (استفاده شد. در تمامی نمونه های سنتز شده علی رغم وجود نانوذرات سیلیکا میزان تبدیل بالاتر از %95 و میزان لخته کمتر از 2.0 %بدست آمد که حاکی از انتخاب فرمولاسیون مناسب و شرایط مطلوب است.

نانوکامپوزیت هیبریدی، اکریلیک-سیلیکا، پلیمریزاسیون امولسیونی، اندازه و توزیع ذرات، لاتکس، آزمون تفرق نور پویا