سمیه قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه طراحی پارچه و لباس، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
لقمان کریمی - دانشیار گروه نساجی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمد میرجلیلی - گروه نساجی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

موادی که متحمل تغییرات رنگ در اثر درجه حرارت می شوند مواد ترموکرومیک نامیده می شوند. منشا اصول ترموکرومیک از ناپایدارهای فازی در یک ترکیب ماده (برای مثال در یک کروموفور آلی) گرفته تا تغییرات در هندسه لیگاندی یا تعداد مولکولهای حلال در حوزه هماهنگ ساز (برای مثال در کمپلکس فلزی ناپایدار خالص که رنگش را از اثرات میدان کریستالی برگرفته است)، تا فاکتورهای پیچیده تر در مخلوط های دارای چندین جز تشکیل دهنده دامنه دارد. تا به امروز، مهمترین مواد ترموکرومیکی که برای رنگ امیزی پارچه ها و سایر محصولات تجاری به کار می روند شامل کریستال های مایع ترموکرویکی یا رنگینه های آلی می باشند که بسته به ساختار مولکولی در ترکیب کمپلکس رنگ را تغییر می دهند. این مقاله کانون توجهش را معطوف این دو منبع اصول ترموکرومیک نموده و یک تحقیق خلاصه ای را درباره کاربردهای اصول ترموکرومیک ارایه داده است.

کریستالهای مایع، رنگینه های لوکو، ترموکرومیک، حلال ، میکروکپسول سازی