اهمیت سلنیوم در تغذیه نشخوارکنندگان و امکان سنجی استفاده از کهور در رژیم غذایی آنها

مقدمه: کمبود سلنیوم در جیره غذایی در اواخر آبستنی باعث می شود گوساله های تازه متولد شده از این کمبود رنج برده و دچار عارضه ای موسوم به بیماری عضله سفید شوند. افزایش سلنیوم در جیره غذایی نیز سبب مسمومیت با نشانه هایی ازجمله افسردگی، تحلیل اشتها، لاغری، آتروفی عضله قلب حتی مرگ گاو را می تواند در پی داشته باشد. میزان کافی این عنصردر جیره به همراه مدیریت مناسب شیرگیری و کنترل محیط در کاهش شیوع ورم پستان نقش دارد. در این تحقیق سعی بر آن شده تا با اندازه گیری میزان سلنیوم در علف هرز کهور (پروزوپیس فارکتا) نسبت به اهمیت آن در تغذیه دام تاکید گردد.روش کار: آزمون اندازه گیری خاکستر دانه کهور و خاکستر پودر کپسول کهور به روش 01-08 AACC انجام شد. همچنین تعیین درصد 20 عنصر معدنی آرد دانه کهور توسط دستگاه اسپکتروفتومتر جذب اتمی طبق روش استاندارد 11-999 AOAC به روش هضم تر با استفاده از اسید نیتریک و اسید کلریدریک صورت گرفت ( ,AOAC.(2002بحث و نتیجه گیری: با توجه به بررسی انجام شده پروزوپیس فارکتا قادر به تجمع سلنیوم در اندامهای هوایی خود از جمله در کپسول و دانه های آن می باشد میزان سلنیوم انباشته شده در گیاه می تواند وابسته به نوع آب و خاک مورد استفاده گیاه باشد سایر املاح موجود در گیاه کهور دارای میزان متعادلی نسبت به سایر گیاهان است ولی از آنجایی که کهور گیاهی خودرو است و عموما در خاکهای بیابانی غیر کشاورزی می روید آلودگی خاک به سلنیوم سبب تجمع آن در گیاه شده است و هر چه زمین بیشتر آبیاری شده باشد میزان سلنیوم آن کمتر میشود از آنجاییکه عمدتا کهور در زمینهای با بارش محدود قادر به رشد است، سبب شده است که پتانسیل مناسبی با بهره گیری از کهور در رژیم غذایی دام بوجود آید.

Keywords:

پروزوپیس فارکتا , سلنیوم , پروتیین , املاح ضروری