حمیدرضا فتاحیان - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
روزبه مریدپور - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کیمیا منصوری - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
نیکتا منصوری - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مقدمه: سگ یک ساله نراز نژاد مخلوط با پارگی قسمت میانی زبان به بیمارستان خصوصی ارجاع داده شد. در معاینات بالینی علایم افزایش ترشح بزاق، بوی بد دهان و عدم توانایی اخذ و بلع غذا و گاز گرفتن مکرر زبان به دلیل فقدان عملکرد حسی زبان مشهود بود. زبان پرتحرک ترین ارگان محوطهی دهانی است که در اخذ، جویدن و بلع لقمه غذایی، نوشیدن آب، تیمار، تنظیم دمای بدن وتولیدصدا نقش دارد. اندیکاسیون های جراحی زبان شامل تومورها، زهکشی آبسه، التهاب زبان، ترومای شدید و برخی ناهنجاری های مادرزادی می باشد.روش کار: پس از حذف بافت مرده و شستشو،قسمتی از زبان برداشته شد. جهت خونبندی بخیههای تشکی افقی قبل از برش در محل تعبیه شد. در محل پارگی عضلات و مخاط به دقت در مقابل هم قرار داده شد و بصورت ساده سرتاسری بخیه گردید. پس از انجام جراحی به مدت 5 روز لوله یبینی-مری جهت تغذیه بیمار به قسمت جانبی بینی تثبیت گردید.بحث و نتیجه گیری: پس از جراحی ویزیت بیمار ابتدا برای سه روز متوالی و سپس به صورت هفتگی صورت گرفت .پس از یک ماه ترمیم قابل توجه زبان همراه با توانایی اخذ لقمه غذایی و برگشت عملکرد حسی مشاهده شد. لازم به ذکر است بیشتر پارگی های زبان با بخیه کردن به صورتاولیه بدون نیاز به قطع آن قابل درمان هستند. حفظ ساختار طبیعی زبان تنها با مجاورت صحیح وکامل بافت عمیق عضلانی و سپس بخیه کردن اپیتلیوم با نخ بخیه تک رشته ای ظریف سریع الجذب میسر می گردد. گزارش شده است که برداشت تا نیمی از بافت زبان در سگ ها بر اثر اختلالات آن به خوبی تحمل میشود بدون آنکه نیاز به تغییر رژیم غذایی در درازمدت باشد.

سگ، پارگی زبان، جراحی ترمیمی