سیدرضا بلاغت - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم تهران
سیده آرزو موسوی - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم تهران

بررسی پدیدار شناسانه این شعار یونانی را پیشه ی خود کرده است که پدیدارها را نجات دهیم پدیدار امری است که خود را نشان میدهد و ظاهر میشود و دراین ظهور چیزی را اشکار می سازد که این نیز نمی تواند اشکار شود مگر درصورتی که درزیرآن ظاهر پوشیده بماند پژوهش حاضر پدیدارشناسی را نه به معنای هگلی بلکه به معنای هوسرلی موردتوجه قرارمیدهد سوالهای تحقیق عبارتنداز: آیا پدیدارشناسی را میتوان به مثابه ی روش تحقیق مطرح ساخت 2/اگرپاسخ سوال اول مثبت است این روش چه ساختاری دارد 3/مبحث امکان جهاین شدن برنامه های درسی چگونه با این روش قابل بررسی است نتایج پژوهش نشان میدهد که پدیدارشناسی را میتوان به مثابه ی روش مطرح کرد پدیدارشناسی درمقام روش ساختارخود را ازهوسرل می گیرد و مراحل تعلیق reduction تحول و همدلی را شامل میشود با این ساختارمیتوان به پدیدارشناسی مبحث امکان جهانی شدن برنامه های درسی پرداخت با تعلیق Reduction ساحت ما ازنومن تبدیل فنومن می شود درتعلیق قضاوت نمی شود که آن چیزی که برانسان گشوده میشودنفس الامر است یا خیر انچه مهم است ظواهر است و این به معنای اعتقاد به عدم وجود نومن نیست تعلیق حکم است نه تعلیق وجود بعدازاین مرحله پدیدارشناسی به ذات مبحث امکان برمیگردد و به آن صورت و معنا میدهد وقتی به تعدادی ازپدیدارها اسمی اختصاص میدهیم به این منظور است که ذاتی به آنها تعلق گیرد البته نه آن ذاتی که دراغاز تعلیق کردیم بلکه ذاتی که اگاهی فاعل شناسنده به آنها تزریق می کند براین اساس نوعی ذات گرایی ایجادمیشود که مستقل ازآگاهی بشر نیست بلکه اگاهی بشرآنرا به پدیدارها تزریق می کند نتیجه اینکه بایک نومینالیسم کلی میتوان به یک همدلی تفاهم درزمینه مبحث امکان رسید

پدیدارشناسی،امکان جهانی شدن برنامه درسی،تعلیق،تحویل و همدلی