مصطفی شریف خلیفه سلطانی - عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان
فاطمه طاهرپور - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی

امروزه جهانی شدن به یک اصطلاح کاملا رایج دررسانه ها عرصه ی اقتصادی و تجارت سیاست و فرهنگ و مجامع روشنفکری تبدیل شده است این مفهوم به صورت یک واقعیت اجتناب ناپذیر درامدها ست و به نظرمی رسد که گریز ازپیامدهای آن ناممکن باشد اغلب نظریه پردازان اجتماعی معاصر این دیدگاه را می پذیرند که جهانی شدن راجع به تغییرات بنیادی درنمایه های فضایی و زمانی حیات اجتماعی است ازانجا که هدف اموزش و پرورش جهانی بعضا اماده سازی افراد برای یک جامعه مردم سالار کثرت گرا است لذا نقش تعیین کننده ی دانشگاه ها و اموزش عالی دراین بین قابل توجه است آموزش و پرورش جهانی و بین المللی اهداف متعددی را دنبال می کند ازجمله : ارتقای تساوی و عدالت اجتماعی بهبود روابط بین گروهی و ارتقای شایستگیهای بین فرهنگی کاهش تعصب و پیش داوری رشد مهارتهای انتقادی و ... تحقق این اهداف مستلزم تغییر دربرنامه های موسسات اموزش عالی است دراین مقاله سعی میشود دومورد برنامه ی درسی و مهارتهای اعضای هییت علمی مورد بحث و بررسی قرار گیرد

جهانی شدن ،جهانی سازی،آموزش عالی،برنامه ریزی درسی،برنامه ریزی آموزشی