بررسی تاثیر دوری و نزدیکی از مرکز استان در میزان توسعه یافتگی روستاهای شهرستانهای استان خراسان رضوی در سال1390

امروزه توسعهیافتگی روستاها بهعنوان یک هدف اساسی در راستای کاهش بسیاری از مشکلات به وجود آماده ناشی از مهاجرت ها و رشد غیرطبیعی جمعیت مناطق است. استان خراسان رضوی بهعنوان یکی از بزرگترین استانهای کشور، سهم قابلملاحظه ای از جمعیت آن در نقاط روستایی زندگی می کنند. باوجوداینکه بسیاری از مناطق روستایی در استان خراسان رضوی در سالهای اخیر ازنظر برخورداری از این امکانات تجهیز شدهاند ولی بااینحال به نظر میرسد ازنظر توسعهیافتگی چندان تغییری در آنها صورت نگرفته است. روند کاهش جمعیت و تخلیه ی روستاها و افزایش سن روستاییان گواه این مهم است.تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کاربردی محسوب میشود و به روش توصیفی -تحلیلی به تبیین مسایل مطرح در پژوهش م یپردازد .گردآوری اطلاعات مورد نیز با استفاده از منابع کتابخانهای صورت گرفته است. جهت تحلیل و پردازش اطلاعات گردآور یشده از روشهای کمی و توصیفی استفادهشده است. این تحقیق قصد دارد در ابتدا وضعیت توسعهیافتگی روستایی تمام 26 شهرستان استان خراسان رضوی بر اساس تقسیمات کشوری سال 1390موردسنجش قرار دهد و سپس به بررسی تاث یر فاصله از مرکز استان و جمعیت بر توسعه روستاهای این شهرستان ها بپردازد. درواقع محدودهی موردمطالعهی این پژوهش تمام روستاهای استان خراسان رضوی به تفکیک شهرستان است.نتایج تحقیق نشان م یدهد وضعیت توسعه یافتگی روستاهای شهرستانهای استان جدای از عوامل مربوط به افراد درون روستاها به عواملی چون میزان جمعیت و فاصله از مرکز استان نیز وابسته است. و رابطهی بین جمعیت و توسعهیافتگی منفی و رابطهی بین فاصله از مرکز استان مثبت است. تهیه و تدوین برنامه ی جامع و کامل توسعه برای دستیابی به توسعهی هر منطقه موردنیاز است. بنابراین اگر هر منطقه ای به طور اساسی حتی درزمینه ଉԹ ی کارآفرینی پیشرفت نماید بدون توجه عدالت محور از سوی مسیولین توان طی کردن مسیر زیادی از توسعه نخواهد داشت.

Keywords:

دوری و نزدیکی , مرکز استان , توسعه یافتگی , خراسان رضوی