تاثیر آموزش صلح بر مسیولیت پذیری و خودبازداری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش صلح بر مسیولیت پذیری و خودبازداری دانش آموزان دوره ی اول متوسطه صورت گرفت. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح آزمون مقدماتی و نهایی با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل همه ی دانش آموزان دوره ی اول متوسطه آموزش و پرورش شهرستان رودسر (223 نفر) بوده است که 38 نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی 19 نفر اعضای گروه آزمایش را تشکیل دادند و به همین تعداد، از طریق همتاسازی (از لحاظ سطح تحصیلات اولیا، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خانواده) در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش حاضر، پرسشنامه های مسیولیت پذیری (خرده مقیاس مسیولیت پذیری مقیاس شخصیتی کالیفرنیا) و خودبازداری (وینبرگر و شوارتز) بود. یافته های حاصل از اجرای آزمون آنکوا نشان داد که بین دو گروه از لحاظ هر دو متغیر وابسته تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی برنامه های آموزش صلح باعث افزایش مسیولیت پذیری و خودبازداری دانش آموزان می شود.

Keywords:

آموزش صلح , , اصول اخلاقی , خودبازداری , کنترل تکانه , مسیولیت پذیری