تحلیلی بر نابرابری منطقه ای در شاخصهای توسعه روستایی و برنامه ریزی استراتژیک در جهت ایجاد تعادل منطقه ای مطالعه موردی: استان کردستان

هدف از پژوهش کاربردی حاضر که از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی بوده، بررسی و تبیین نابرابری منطقهای در بهرهمندی از شاخصهایتوسعه روستایی و ارایه برنامهریزی استراتژیک در راستای تعادل منطقهای بوده که به صورت موردی در بین 9 شهرستان استان کردستان انجام گرفته است. دادههای مورد نیاز از دو منبع مستندات مرکز آماروپرسشنامه بین 30 نفر از کارشناسان توسعه روستایی ( مرحله اول برای وزندهی به شاخصهای 27 گانه پژوهش و مرحله دوم برای برنامهریزی استراتژیک توسعه روستایی )، جمعآوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل 1 دادهها از مدلهای 2تاپسیس آ اچ پی،،تحلیل خوشهای و 3سووات استفاده گردید. نتایج پژوهش نشانگر عدم تعادل منطقهای در بین شهرستانهای استان کردستان بوده که در این میان شهرستانهای سنندج و دیواندره بهترتیب با ضریب اولویت 625/0 و 205/0 ،برخوردارترین و ضعیفترین شهرستانهای استان بودهاند. نتایج تکنیک تحلیل خوشهای نشان داد 5شهرستان، به لحاظ بهرهمندی از شاخصهای توسعه روستایی، در سطوحمحروم و بسیار محروم واقع شده اند، نتایج مدل سووات نشان دادفرصت هاباوزن نهایی 43/3،برتری محسوسی را بر دیگر نقاط مورد بررسی (نقاط قوت، ضعف و تهدیدها به ترتیب با وزن نهایی 91/2 ،11/3 و 96/2 ،(داشتهاند. در نهایت با توجه به قابلیتها و محدودیتهای توسعه روستایی در استان کردستان، استراتژی تهاجمی (SO ،(بهعنوان مناسبترین استراتژی در شهرستانهای استان کردستان شناسایی گردید. در نهایت با توجه به نتایج پژوهش، راهکارهای متعددی در جهت توسعه متوازن روستایی در استان کردستان ارایه گردید.

Keywords:

استراتژی تهاجمی , توسعه پایدار , توسعه متوازن , قابلیت , محدودیت