آزمون فرضیه مبتنی بر قواعد اگر- آنگاه فازی، و کاربرد آن در بررسی پیشرفت درسی دانش آموزان

در این مقاله، با به کارگیری روش آزمون فرضیه مبتنی بر قواعد اگر- آنگاه فازی، نقش خود کارآمدی ریاضی و خود پنداره ریاضی بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان مطالعه شده است. برای انجام مطالعه تعداد 301 دانش سال سوم متوسطه به دو پرسشنامه در مورد خود کارآمدی ریاضی و خود پنداره ریاضی پاسخ دادند. برای مدل سازی و تحلیل داده ها از سیستم استنتاج فازی به روش استلزام لارسن و با تابع عضویت مثلثی استفاده شده است. شیوه تحلیل و ارزیابی نتایج، یک شیوه آزمون فرضیه است که در آن، قواعد اگر آنگاه فازی در مورد خود کارآمدی و خود پنداره و پیشرفت ریاضی استفاده شده است. این قواعد براساس عملگرهای حاصلضرب ساخته شده اند. نتایج حاصل نشان می دهد که اگر خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان، متوسط (یا یالا) و خودپنداره ریاضی آنها متوسط باشد آنگاه عملکرد ریاضی دانش آموزان در حد متوسط خواهد بود، اگر خودکارآمدی متوسط (یا بالا) باشد عملکرد ریاضی در حد متوسط خواهد بود، و اگر خودپنداره ریاضی در حد متوسط باشد آنگاه عملکرد ریاضی نیز در حد متوسط خواهد بود. افزون اینکه، یافته ها نشان می دهند که خودکارآمدی ریاضی بالا یا متوسط لزوما منجر به عملکرد ریاضی بالا نمی شود.

Keywords:

خودکارآمدی ریاضی , خودپنداره ریاضی , پیشرفت ریاضی , آزمون فرضیه , سیستم استنتاج فازی