زهرا نورمحمدی شایسته - دانشگاه بوعلی سینا
مهدی شریفیان - دانشگاه بوعلی سینا دانشکده علوم انسانی

اگر سیمین بهبهانی را بانوی غزل عاشقانه معاصر بدانیم، بی گمان طاهره صفارزاده بانوی غزل حماسی، اجتماعی ایران است.از نوع شعر نیمایی با محتوایی فلسفی و اجتماعی است که در برابر شعر نو غنایی ،تغزلی به وجود آمد و هدف آن ارتقای سطح بیداری ،مقاومت و ایستادگی در برابر استعمار و استبداد داخلی است. این نوع شعر را می توان از چشم اندازی دیگر شعر حماسی ، اجتماعی نامید.ریشه ی شعر نو حماسی را می توان در شاعرانی چون : اشرف الدین حسینی ، ادیب الممالک فراهانی ، ملک الشعرای بهار ،لاهوتی و عشقی دید و بعدها نیما این مسیر را هموار تر کرد و راه را برای ظهور شاعرانی چون منوچهر آتشی ، اسماعیل شاهرودی ، اخوان و صفارزاده ، مهیا نمود . صفارزاده از معدود شاعران و شاید متقدم ترین شاعری است که به ادبیات اسلامی انقلابی گرایش داشت و در این دوره به عنوان شاعری انقلابی اسلامی از او یاد می شود در مقاله ی حاضر به برخی از ویژگی های شعری صفارزاده که ماهیتی حماسی دارد و در حوزه ی ادبیات مقاومت و پایداری می گنجد ،اشاره خواهد شد .

شعر حماسی ، ادبیات پایداری ، انقلاب اسلامی و طاهره صفارزاده