کوروس کریم پسندی

یکی از مبانی دستگاه فکری مولوی در عرفان ، موضوع لذت است. مولوی انغمار در لذ6ت های مجازی را ، راهزن معانی ، اساس رنج پایدار و به هم خوردن تعادل روانی می داند . در نقطه مقابل ، لذت های باطنی و حقیقی را باعث نورانیت و صفای روح ، نشاط حقیقی، کسب معرفت و بصیرت باطنی می داند . این مقاله به واکاوی موضوع لذت در آثار مولوی می پردازد و نیز ، سیری است در اشارات تامل برانگیز این عارف بزرگ درباره تعریف لذت ، منشا و سرچشمه لذ6ت ، مراتب لذت ، علل گرایش انسان به لذات مجازی ، انواع ل6ت ، عوامل موثر در رهایی از دام لذات مجازی و توصیه مولانا درباره لذت های مجازی؛ و این که انسان ها ضمن برخورداری از لذت های مجازی به حد ضرورت ، باید آن را تصعید ببخشند و در مجاری و کانال های روحانی به کار گیرند و از آن پلی بسازند برای عروج به لذت باطنی و حقیقی و منبع اصلی لذت . امید است که پیروی از اندیشه های بلند معنوی مولوی ، روزنه ای از نجات و رستگاری را به روی خواننده بگشاید.

مولوی، شعر، نثر، لذ ت