نفیسه نجفی
حسنعلی پورمند

این پژوهش به نقد روانکاوانه فیلم کوتاه وقتی که بچه بچه بود می پردازد و به بازیابی نمادها و نشانه های روانکاوانه در این فیلم می پردازد. این مقاله، با تحلیلی روانکاوانه، قصد آن دارد که به تفسیر و تاویلی از ابژههای غایبی بپردازد که زیست روزمره این سوژهها را (که اغلب نیز کودک هستند)، آنگونه که در این فیلم بازنمایی شده، برساخت نماید؛ ابژههای غایبی که در برساختن سوژههای خطخورده و از هم پاشیده نقشی اساسی در زندگی روزمره امروزین بازی میکنند. توجه روانکاوی به ادبیات و هنر و سپس به نقد هنری بهرغم مباحث بسیاری که به ویژه نظریهها و برداشتهای فروید و شاگردانش ایجاد کرد و مناقشات طولانی را دامن زد، تحول عمیقی را نیز در پی داشت که عرصه نقد را به کلی دگرگون کرد. این ارتباط میان روانکاوی و هنر از اصلیترین جریانات نقد هنری و ادبی در طول یک سده اخیر محسوب میگردد. اهمیت پژوهش هایی از این دست در شناخت اهمیت آثار هنری و تاثیرات اجتماعی و فرهنگی آنان می باشد. این پژوهش که به روش موردی انجام شده است به شرح و تحلیل این اثر با مولفه های نقد روانکاوانه می پردازد و سعی در شناخت ارزشهای روانکاوانه این اثر دارد.

نقد روانکاوانه، نماد و نشانه های روانشناختی،فیلم کوتاه، نقد سینما، کارل یونگ