کیفیت بی نام در الگوهای بومی (بیزمان) خانه ایرانی مطالعه موردی: شهر زواره

هر خانهای تنها به میزانی زنده است که به راه بیزمان ملتزم باشد. برای یافتن راه بیزمان نخست باید کیفیت بینام را بشناسیم. این کیفیت شکل خود را از مکان خاصی میگیرد که در آن روی می توان دهد و بنابراین می آن را با عوامل شکلدهنده معماری بومی، یعنی محیط طبیعی و فرهنگی، بخش و حیات مرتبط دانست. الگوهای بومی، الگوهایی زنده و هویت بخش انسان، شهر و بنا و نیز صورت عینی و ملموس تمایلات فطری و باورهای انسانی هستند. گواه آن هم خانههایی است که با کمترین تغییری، زندگی امروزی در آن ها جریان دارد. هدف اصلی این پژوهش پرداختن به نظام سکونت در خانههای بومی (زواره)، شناخت و جستجوی وجوه الگوهای سکونت بومی در خانههای دیروز و همچنین نحوه انطباق این الگوها با شرایط امروزی است تا بتوان در جهت تداوم الگوهای بومی برای خلق معماری ای و اصیل ایرانی حرکت کرد. روش گردآوری اطلاعات شامل مطالعات کتابخانهمیدانی است. به این ترتیب که مطالعه منابع مرتبط و مشاهدات میدانی از شهر زواره به منظور تصویربرداری از رابطه متقابل میان رفتارهای ساکنان و کالبد دیروز و امروز، به صورت توامان بوده و با توجه به مشاهدات شخصی، مفاهیم و مبانی نظری مرتبط با معماری بومی از میان منابع استخراج شده بندی داده است و در نهایت با دسته یافته اند. ها، نتایج ارایه شده های پژوهش حاکی از آن است که در الگوهای بومی، معانی و مفاهیم والایی نهفته است که چون مرتبط با سیرت و فطرت ثابت انسان هستند، آنها را به الگویی زنده مبدل میکند. لذا این مفاهیم قابلیت معاصرسازی با شرایط هر زمان را دارا هستند.

Keywords:

کیفیت بینام , الگوهای بومی (بیزمان) , خانه ایرانی , زواره