در جستجوی آرامش بررسی عناصر کالبدی در تحقق آرامش روانی در مسکن سنتی مازندران

هنر معماری از دیر باز تا کنون در راستای این هدف شکل گرفته است که مکان را برای آدمی آشکار کند .البته در جهت تحقق این آرمان در طول تاریخ زمانی بسیار موفق و زمانی نا کارآمد بوده است .چه بسا ، زمانی معماری سنتی ایرانی، در این زمینه حرف های زیادی برای گفتن داشت؛ ولیامروزه با گذر در خیابان ها و کوچه های شهر هویت اصیل خود را فراموش شده می بینیم.انسان امروزی بدون در نظر گرفتن آنچه بر وی گذشته است،قادر به زندگی نیست و برای داشتن زندگی بهتر ، باید به زیرساخت هایی که از قبل بدست آورده است ، تکیه کند . هویت انسانی در اولین ، ابتدایی ترین و بهترین حالت در محیطی که خود آراسته است نمود پیدا می کند . این محیط انسان ساخت زمانی مورد اهمیت و استفاده است که به خاسته هاو ناخواسته های شخص مصرف کننده پاسخ گوید و همچنین مسیر وی را برای پیمودن راه ، تا کمال انسانی هموار سازد . توجه به هویت و هویتجمعی در محیط های در حال ساخت کشور ما ،امری ضروریست .چرا که محیط و شخص استفاده کننده در یک رابطه متقابلند و بر هم تاثیر می گذارند.با توجه به این امر که هویت و حس تعلق به مکان مهمترین عوامل در تحقق آرامش است این مقاله با توجه به این مهم نگارش شده است و در نوشتار حاضر که با روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و مشاهدات میدانی است ، سعی بر این دارد تا معیار های آرامش بخش در کالبد معماری بومی مازندران را باز شناخته و از آن در معماری معاصر این منطقه در جهت نیل به آرامش استفاده کند.

Keywords:

معماری بومی , آرامش , حس تعلق به مکان , هویت به مکان