ارزیابی کمی و کیفی فضای سبز شهری و ارایه راهکارهای رسیدن به وضعیت مطلوب نمونه موردی : شهرستان دهدشت ( کهگیلویه )

شهر به عنوان کانون تمرکزانسان و فعالیتها برای اینکه بتواند پایداری خود راتضمین کندچارهای جز پذیرش ساختار وکارکردی متاثر از سیستمهای طبیعی ندارد. در این میان فضای سبز به به عنوان جزء ضروری ولاینفک پیکره یکپارچه شهرها در متابولیسم آنها نقش اساسی داشته وکمبود آن می تواند اختلالاتی جدی در حیات شهرها به وجود آورد. توجه به فضای سبز به عنوان ریه های تنفسی شهرها تعریف آغراق آمیزی ازکارکرد های آن نیست بلکه این تشبیه بیان کننده حداقل کارکرد آن درمفهوم شهر شده است که این امر باعث تخریب ونابودی فضاهای سبز شده است. . به طور کلی فضای سبز برخلاف معنایی که ممکن است در ذهن ایجادکند، تنها محلی دارای درخت وگیاه نیست، بلکه نماد و سمبلی از تفکرات فرهنگی و اجتماعی یک جامعه است. مطالعه موردی در تحقیق حاضر مربوط به ارزیابی کمی وکیفی فضای سبز شهر دهدشت است این شهر در زمینه فضای سبز بویژه بوستان های شهری نسبت به استانداردهای موجود، با نارسایی ها و کمبودهای جدی مواجه است . در این تحقیق با استفاده برداشتهای میدانی و کتابخانه ای وضعیت توزیع و پراکنش بوستانها و سرانه مربوطه در محلات مختلف شهر مورد بررسی قرار گرفته و سپس پیشنهادهای لازم برای احداث فضاهای جدید و جبران کمبودهای موجود تعیین گردیده اند.

Keywords:

پایداری , متابولیسم , فضای سبز , دهدشت , میدانی و کتابخانه ای