بررسی معیارهای تشخیص و بررسی بافت فرسوده در روستا – شهرها (نمونه موردی: روستا – شهر لالجین)

در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و فنی تحولآن دنبالو به ، در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین عنوانشدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازی بافتهای فرسوده ، بیش از پیش مشخص می گردد. به گزارش دفتر مطالعات زیربنایی روابط عمومی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، نوسازی بافت های فرسوده شهری یکی از مهمترین موضوعات در حوزه های مدیریت شهری، مدیریت بحران و شهرسازی کشور است. ایده مورد توجه در طول دهه گذشته، راهبرد روستا – شهر .است با توجه به تعاریف روستا – شهر ها، حفظ هویت چنین محیط هایی به عنوان میراث به جا مانده، و بررسی وضعیت اینگونه فضاها و آسیب های وارده بر آنها حایز اهمیت بسیار است. به همین سبب، نیاز به شناخت صحیح بافتهای فرسوده ی روستا – شهرها جهت بهسازی و رسیدگی به این بافتها، همچنان به قوت خود باقی است؛ لذا جهت رسیدگی به این بافت ها، شناسایی و تشخیص آن ها اولین قدم می باشد. در اردیبهشت ماه سال 1385 ،شورای عالی شهرسازی برای شناسایی این محدودهها سه شاخص ریز دانگی، نفوذ ناپذیری و ناپایداری را تعریف کرد. پژوهش حاضر سعی بر این دارد تا با رویکردی استراتژیک به بررسی بافت موردنظر پرداخته، و نتایج و راهکارهایی راهبردی برای تشخیص بافت فرسوده روستا شهرها ارایه نماید. جامعه آماری مورد پژوهش، روستا- شهر لالجین از توابع شهرستان بهار، واقع در استان همدان است. هدف این پژوهش، ضمن اشاره به کاستی های موجود در شاخص های مذکور، بررسی دقیق و همه جانبه ی این معیارها و ارزیابی راه حل های ممکن در جهت شناخت و تشخیص بافت های فرسوده می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد، اشتراک سه معیار مذکور، میزان بافت فرسوده ی روستا- شهرها را نشان نمی دهد.

Keywords:

بافت فرسوده , روستا – شهر , ریزدانگی , نفوذناپذیری , ناپایداری