ارزیابی مقایسه ای پروتکل های مسیریاب سلسله مراتبی در WSN

شبکه های تشکیل شده از سنسور حسگر، امروزه بعنوان یک تکنولوژی جدید ظاهر شده اند و یک شبکه حسگر، متشکل از تعداد زیادی گره های حسگر است که در یک محیط به طور گسترده پخش شده به جمع آوری اطلاعات از محیط می پردازند و این حسگرهای کوچک که توانایی انجام اعمالی چون دریافت اطلاعات مختلف محیطی براساس نوع حسگر، پردازش و ارسال ان اطلاعات را داند، موجب پیدایش ایده ای برای ایجاد و گسترش شبکه های موسوم به شبکه حسگر بی سیم WSN شده اند. در حال حاضر شبکه حسگر بی سیم یکی از موضوعات فعال تحقیقاتی در علوم کامپیوتر و ارتباطات است که هر ساله تعداد بیشماری کارگاه و کنفرانس در این زمینه انجام می شود. در شبکه های حسگر مساله انرژی و استفاده ی بهینه از آن و همچنین مساله مسیریابی از مهم ترین و پایه ای ترین مسایل در برخورد با چنین شبکه هایی می باشد و راه حل و روش مناسب کاملا بستگی به نوع شبکه و کاربرد آن دارد. پروتکل های مسیریابی در شبکه های حسگر بی سیم بسته به کاربردها و معماری شبکه متفاوت اند و در این مقاله سعی شد پس از بیان مفهوم WSN و مسیریابی، پروتکل های مسیریابی براساس ساختار شبکه، عملکرد و همچنین چگونگی پیدا نمودن مسیر مبدا یا مقصد طبقه بندی شوند و همچنین ویژگی ها و محدودیت های آنها در شبکه های حسگر بی سیم مورد بررسی قرار گرفت، سپس یک ارزیابی مقایسه ای از پروتکل های مسیریابی مبتنی بر سلسله مراتبی: TTDD ، APTEEN ،TEEN ، Layered PEGASIS ، PEGASIS ، LEACH انجام شد.

Keywords:

شبکه های حسگر بی سیم WSN , پروتکل های مسیریابی , مسیریابی سلسله مراتبی , سنسور حسگر , گره , سرخوشه