دینا توسلی نیا - عضو هییت علمی، گروه حقوق، دانشگاه زابل، ایران

حق بشر در داشتن محیط زیستی که در آن بتواند قابلیت ها و استعدادهای خویش را به منصه ظهور برساند ، یکی ازنتایج قهری و غیر قابل اغماض حقوقی است که در تعلق آن به عنوان یکی از حقوق اساسی و بنیادین وی شکی وجودندارد. طرفداران حقوق بشر، حق بر محیط زیست را به عنوان یک حق مستقل بشری برای داشتن محیط زیست باکیفیت به رسمیت می شناسند. حق بر محیط زیست هم منعکس کننده ارزشهای متعالی و پایه ای همانند حق برحیات، حق بر سلامتی، حق بر زندگی با استاندارد است و هم با پیش نیازهای تداوم حیات نسل کنونی و نسل های آتیهمانند توسعه پایدار ارتباط تنگاتنگ و ارگانیک دارد. به نظر می رسد حقوق بشر در بعد زیست محیطی می تواند ضعفشناسایی صریح حق محیط زیست پایدار را در اسناد جهانی حقوق بشر برطرف سازد و به عنوان حمایتی نیابتی و جایگزین در برابر صدمات زیست محیطی نقش آفرینی کند.

حقوق بشر، تالاب، معاهده، حقابه، حقوق همبستگی