بهبود کارایی سیستم های نرم افزاری با استفاده از جبر پردازه ای

کارایی یک صفت کیفیتی نرم افزار است و بیانگر این نکته است که نرم افزار با توجه به مسایل وابسته به زمان به چه میزانی خوب کار می کند. اکثر رویکردهایی که تاکنون در زمینه ارزیابی کارایی سیستم های نرم افزاری انجام شده است تنها با توجه به اندازه گیری یک دسته از سیستم های نرم افزاری بوده است. به علاوه، دربین این رویکردها کار زیادی جهت ارزیابی کارایی سیستم های نرم افزاری همروند انجام نشده است. لذا این تحقیق در نظر دارد یک مدل ترکیبی ارایه دهد که با استفاده از آن میزان دقت ارزیابی کارایی دسته های مختلف نرم افزاری از جمله سیستم های همروند را نسبت به رویکردهای قبلی بهتر نماید. این مدل ترکیبی بر مبنای خصوصیاتی است که هر یک از مدل های ارزیابی کارایی از جمله شبکه های صف، شبکه های پتری و جبر پردازه از آن پشتیبانی متی کند. یک سیستم انتخاب واحد بررسی می گردد و پیش بینی و ارزیابی میزان کارایی روی آن صورت خواهد گرفت. در نهایت، به این نتیجه می رسیم که میزان دقت کارایی بدست آمده از مدل پیشنهادی، نسبت به مدل قبلی، در حالتی که سیستم با جمعیت بیشتر و همروندی بالاتری در حال کار باشد، 1.5 % رشد داشته و میزان زمان پاسخ به میزان واقعی نزدیک تر شده است.

Keywords:

ارزیابی کارایی , مدل کارایی , مدل جبر پردازه , , زمان پاسخ , درخت تصمیم , جبر پردازه PEPA