مدل سازی دوبعدی تنگی شریان آیورت شکمی با روش برهمکنش سیال-جامد

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 409

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

KAUCEE01_018

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

Abstract:

آیورت، سرخرگ اصلی خونرسان بدن است و شریان های متعددی از آن منشعب می شود که خون را به سراسر بدن می رسانند. آیورت شکمی بزرگترین قسمت از رگ آیورت است و در ناحیه شکمی بدن (از دهانه دیافراگم تا کمر) قرار دارد. آیورت شکمی دچار بیماری های متعددی می شود که مهم ترین آن: تنگی و آنوریسم است. هدف از این پژوهش مدل سازی دوبعدی جریان تنگی ر شریان آیورت شکمی با استفاده از هندسه واقعی بیمار و روش برهمکنش سیال-جامد است.در پژوهش حاضر، بهمنظور ایجاد مدل هندسی، از مدل واقعی شریان آیورت شکمی دچار تنگی استفاده شده و برای مدل سازی دیواره شریانی نیز یک ضخامت یکنواخت به میزان 1.5 میلیمتر در نظر گرفته شده است. نتایج در 4 ناحیه: قبل از تنگی (ناحیه 1) تنگی، (ناحیه 2)، و انشعابات ایلیاک (ناحیه 3 و 4) استخراج شد بر اساس نتایج به دست آمده از این شبیه سازی، بیشترین میزان سرعت سیال را در ناحیه گلویی (ناحیه 2 ) مشاهده می کنیم. که دلیل آن این است که در ناحیه گلویی چون مساحت سطح مقطع کم میشود، طبق رابطه پیوستگی چون دبی تقریبا ثابت است بنابراین سرعت باید بیشتر شود تا کم شدن مساحت را جبران کند. همچنین در ناحیه کناری رگ به دلیل شرط عدم لغزش و اینکه پروفیل سرعت در مرکز بیشینه است، کمینه مقدار سرعت مشاهده می شود. از طرفی در شاخه سمت چپ (ناحیه 3 ) محلی مشاهده می شود که ازنظر کلینیکی دارای اهمیت زیادی می باشد که در اطراف آن سرعت کم ولی در وسط آن سرعت بیشتر است و مانند یک سیکل رفتار می کند. به وجود آمدن این سیکل به دلیل گرداب هایی است که به دلیل هندسه رگ و شیب فشار نامطلوب در رگ ایجاد می شوند. در گرداب به وجود آمده سرعت کم است و عامل به وجود آمدن پلاک می باشد و پتانسیل لخته شدن خون را دارا هست.

Authors

حامد عبدی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، گروه بیومکانیک، تهران

آتنا احسانی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، گروه بیومکانیک، تهران

حمیدرضا برنامه یی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، گروه بیومتریال، تهران

زهرا بشکوه

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، گروه بیومتریال، تهران