حدیث علیزاده - کارشناسی ارشد، دانشگاه ارومیه، دانشکده علوم، گروه فیزیک
سید پژمان شیرمردی - استادیار، سازمان انرژی اتمی، پژوهشگاه علوم و فنون هستهای، گروه کاربرد پرتوها
رسول خدابخش - استاد، دانشگاه ارومیه، دانشکده علوم، گروه فیزیک

در این مطالعه دوز جذب شده موثر ارگان های مختلف بدن انسان پس از تزریق داخل وریدی رادیودارو پرتکنتات تکنسیوم (فرمول در متن اصلی مقاله) به موش های سالم و توموری با استفاده از داده های توزیع بیولوژیکی زیستی محاسبه شد. مواد و روش ها: پرتکنتات تکنسیوم از ژنراتور (فرمول در متن اصلی مقاله) دوشیده شد و موش ها در فواصل زمانی دقیق 0/5، 1، 4، 24 ساعت پس از تزریق کشته شدند و درصد دوز تزریقی در هر گرم از هر عضو با شمارش مستقیم از داده های موش اندازه گیری شد. و از فرمالیزاسیون دوز تابش داخلی پزشکی به منظور مقایسه و برونیابی از موش به انسان استفاده شد و دوز تابش داخلی برای اعضای مختلف انسان محاسبه شد. یافته ها: بر اساس توزیع اطلاعات در موش سالم به ترتیب پس از تزریق 1MBq و 185MBq رادیودارو پرتکنتات تکنسیوم، دوز جذب شده متوسط در کل بدن 4.2E-06 و 7.8E-04 گری است و بالاترین دوز جذب شده موثر در معده 0.6E-05 و 1.1E-03 سیورت است و در موش توموری دوز جذب شده متوسط در کل بدن 2.7E-06 و 5.1E-04 گری است و بالاترین دوز جذب شده موثر در معده 0.4E-05 و 0.7E-3 سیورت است. نتیجه گیری: توزیع بیولوژیکی رادیو دارو (فرمول در متن اصلی مقاله) در موش سالم نشان داد که بیشترین جذب در معده، آدرنال، دیواره قلب و تیرویید و کمترین جذب در مغز بود. و در موش توموری نشان داد که بیشترین جذب در معده و دیواره قلب و کمترین جذب در مغز بود

توزیع بیولوژیکی، رادیودارو (فرمول در متن اصلی مقاله)، دوز جذب شده متوسط، دوز جذب شده موثر