هاجر عابدینی - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، گرایش منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
رسول رضایی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی،گرایش استراتژیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
سیدعلیرضا دهقانی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی،گرایش منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

امروزه یکی از عوامل رشد و توسعه سازمان ها، توجه و اهمیت به منابع انسانی و بهره گیری درست و مناسب از توانمندی ها و تفکرخلاق آنها است. در عصر حاضر که سازمان ها با پدیده تغییرات و تحولات زیادی مواجهه هستند، نقش کارکنان و اهمیت ایده های نوآورانه آنها امکان بروز خلاقیت را فراهم می سازد. در این بین، وجود سبکی از مدیریت که بتواند هرچه بهتر افکار و اندیشه های افراد را در راستای اهداف سازمانی سوق دهد، بیش از پیش ضرورت می یابد. ایده مدیریت مشارکتی که بهره جویی از تمام ظرفیت های منابع انسانی سازمان است، می تواند بهترین سبک مدیریتی برای این مسیله باشد. هنر مدیریت مشارکتی نیازمند ایجاد محیطی مناسب و مساعد برای افزایش انگیزه کارکنان و ترغیب آنها بهمشارکت همه جانبه در سازمان است تا افراد بتوانند قابلیت ها و توانایی های خود را در پیشبرد اهداف سازمان به کار اندازند. بنابراین ایجاد انگیزه مشارکت در افراد مستلزم وجود اعتقادی است که تک تک افراد در بهبود عملکرد و تحقق اهداف سازمان موثر باشند. در این راستا، این مقاله به مرور ادبیات نظری حاکم بر سبک مدیریت مشارکتی در سازمان ها می پردازد

مشارکت، سبک مدیریتی، نظام مدیریت مشارکتی