شناسایی نقش گرایش کارآفرینانه در رابطه میان بازارگرایی و نوآوری

در شرایط متغیر و نامطمین کنونی، سازمان ها تنها با نوآوری بیشتر می توانند به تغییرات محیطی پاسخ دهند، عملکرد خود را ارتقا دهند و جایگاه خود را با ایجاد مزیت رقابتی پایدار مستحکم کنند. پژوهشگران پیشین نقش و اهمیت بازارگرایی و گرایش کارآفرینانه را به صورت جداگانه در ایجاد نوآوری مورد توجه قرار دادند. اما هدف این مقاله این است که چگونگی تاثیر بازارگرایی و گرایش کارآفرینانه بر نوآوری را بررسی کند. نویسندگان این مقاله براساس شیوه مطالعات مروری از طریق مطالعه ادبیات و مستندات گسترده و گوناگون این حوزه، به شناسایی این عوامل مطرح در مقاله پرداخته و سپس با بررسی روابط بین این عوامل تاثیرگذار، مدل مفهومی ترسیم شده است. نتایج مطالعه حاکی از آن است که از اینرو، می توان گفت بازارگرایی از طریق پاسخگویی به نیازهای بیان شده مشتریان به صورت مستقیم می تواند به نوآوری در محصول و فرآیند منجر شود و همچنین بازارگرایی به صورت غیرمستقیم و از طرق رفتارهای مبتنی بر ریسک پذیری، نوآوری، پیش فعالی (پیشگامی)، استقلال گرایی و رقابت تهاجمی می تواند نیازها و خواسته های پنهان و بیان نشده مشتریان را شناسایی کرده و به این ترتیب در محصول و فرآیند خود نوآوری ایجاد کند. این امر فرصتی بسیار ارزشمند برای مدیران شرکت ها فراهم می آورد تا با پر کردن خلاهای موجود در بازار، به بهره وری چشم گیر در عملکرد دست یابند.

Keywords:

بازارگرایی , کارآفرینی , نوآوری , سازمان