جلال الدین حسانی - دانشجوی دکتری حقوق کیفری جرمشناسی، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای رشت و بندر انزلی، بتدر انزلی، ایران
سولماز ایواز - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران

خودکشی عملی است که به سلب حیات عامدانه از سوی خود فرد مرتکب می انجامد. مواردی که مرتکب به هدف خود دستنمی یابد، اقدام به خودکشی نام دارد. خودکشی و اقدام به آن از دیرباز در نظام های متمدن جهان و نیز سامانه های آیینی آشکارامحکوم شده است. جرم شناسی دانشی است که به مطالعه علل رویداد پدیده مجرمانه می انجامد. از این دیدگاه، با کاربست انواعپیشگیری های جرم شناختی می توان از موارد ارتکاب خودکشی تا اندازه بسیاری کاست. پیشگیری های موقعیت مدار، اجتماعی وپیش رس از بزه کاری در مورد خودکشی نیز قابل اعمال هستند. محکومیت تاریخی، جای گرفتن در شمار جرایم بازدارنده و نیزدگردیسی شکلی در شیوه های ارتکاب، در شمار مهمترین ویژگی های این رفتار جامعه ستیزانه است. افزون بر این، برنامه فراگیرپیشگیری از خودکشی و اقدام به آن مستلزم استفاده از توانمندی های نهادهایی همانند خانواده و نیز رسانه های گروهیدر مبارزه با آن است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی نگاشته شده و می کوشد تا خودکشی و اقدام به آن را از چشم انداز آموزه های دانش جرم شناسی بررسی کند.

خودکشی، اقدام به خودکشی، جرم شناسی، پیشگیری، سیاست جنایی