مایده علی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد
محمدرضا سیدالحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود
حامد سرگزی - کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود
محمدرضا محمدزاده رهنی - دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان

امروزه ادله ی اثبات دعوی از جایگاه ویژه ای دردادرسی مدنی برخوردار می باشد که طریقه ی کسب آن از سوی قضات از اهمیت اساسی برخوردار می باشد؛ برای اینکه دادرسی در دعاوی مدنی برای تحصیل دلیل قانونی و مشروع هموار گردد، پایبندی به اصل مشروعیت دلایل و قانون گرایی دادرسی ها و قانونمندی قضات از ضروریات خواهد بود. امروزه در اکثر کشورهای جهان، نظام تحصیل قانونی و مشروع دلایل در دادگاه ها مورد قبول واقع گردیده است و از این رو نظام نامشروع دلایل و یا تحصیل آن امری منسوخ میباشد، چرا که این نظام می تواند امری در ذی حقی طرفی از اصحاب دعوی شود که نفعی در دعوا ندارد. بنابراین در فرایند دادرسی های مدنی لازم است که به مشروعیت دلایل ابرازی از سوی طرفین دعوی توجه گردد و در صورتی که دلایل اقناعی کافی موجود بود، حکم به بی حقی و ذی نفعی یکی از طرفین دعوی اصدار یابد. از این رو ما در مقاله ی حاضر به بررسی تحصیل دلیل نامشروع در فرایند رسیدگی های مدنی در مرحله ی بدوی و تجدیدنظر خواهی می پردازیم و به مطالعه ی موشکافانه و دقیق آن در دو مرحله ی دادرسی خواهیم پرداخت.

دلیل، مشروع، قانونی، بدوی، تجدیدنظر خواهی