مقایسه ی تحلیلی قرارداد فرانچایز با قرارداد نمایندگی در تجارت بین الملل

نمایندگی تجاری یک رابطه ی حقوقی- تجاری میان نماینده و اصیل است که به سلب آن، بازرگانان می توانند فعالیت ها و خواست های تجاری خود را در هر نقطه ای که بخواهند به سود خود گسترش دهند. با توجه به اینکه در قرارداد فرانچایز نیز امتیاز گیرنده طی قراردادی با امتیاز دهنده مجاز می شود که از حقوق انحصاری او بهره مند گردد، شباهت زیادی بین این قرارداد و قرارداد نمایندگی تجاری وجود دارد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی تحلیلی قرارداد فرانچایز با قرارداد نمایندگی در تجارت بین الملل بود. تکیه و اساس این نوشتار، بررسی واقعیت های حقوقی موجود درجامعه و خصوصا عرصه تجاری است. روش تحقیق در این مقاله، تحلیلی- توصیفی وبر مبنای کتابخانه ای بوده ودر انجام آن سعی گردیده است. از منابع موجود اعم از کتب، مقالات، پایان نامه ها و حتی وب سایت های معتبر استفاده شود. از نظر ساختاردر چند بخش شامل چکیده، مقدمه، مبانی نظری، مباحث مربوط به بررسی قرارداد فرانشیز با قرارداد نمایندگی تجاری بین المللی، در نهایت نتیجه گیری کلی ارایه ودر پایان نیز منابع مورد استفاده آورده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که نمی توان قرارداد فرانچایز را قراردادی برای اعطای نمایندگی تجاری دانست چرا که نماینده، شخصی مستقل از اصیل در جهت انجام اعمال واجد آثار حقوقی است که به نام و به حساب اصیل در برابر دریافت اجرت یا کمیسیون عمل می نماید اما در قرارداد فرانچایز، امتیاز گیرنده به نام و به حساب خود معامله می کند. بنابراین برای جستجوی ماهیت هردوقرارداد باید در حوزه های مختلف مقصود خود را جستجو کرد.

Keywords:

نمایندگی تجاری , قرارداد فرانشیز , تجارت بین الملل , سرمایه گذاری , حقوق قراردادها