صدرالله جمشیدی

ادیان الهی به خصوص اسلام، نه تنها بر توسعه از جمله توسعه اقتصادی تاکید کرده اند؛ بلکه با تاملی درتاریخ و تعالیم انبیا در می یابیم که منشا پیدایش بحث نظری توسعه در علوم انسانی و حکمت عملی و علماداره حکومت، پیامبران به خصوص رسول اکرم صلی الله علیه و آله و معصویین علیهم السلام بوده اند. د رعمل نیز توسعه در تمام ابعاد مانند فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و ناشی از تلاش و کوشش یاتوصیه سفارش آن رسولان الهی و اصحاب صادق آنان بوده است.آنچه باعث تاسف است، مفقود شدن حلقه های واسطه بین سرچشمه توسعه در تعالیم و عمل کرد پیامبرانو مباحث نظری توسعه درعصر حاضر و توسعه یافتگی برخی از جوامع امروزی در سلسله زنجیری تاریخیتوسعه است.مفقود شدن و ندیدن آن حلقه های واسطه ای، ناشی از ضربه زدن دشمنان به پیایبران و ادیان الهی، بهخصوص دین اسلام، بوده است و هنوز هم به شیوه جدید ادامه دارد از باب نمونه، آنها در نوشته های خودبرای محافل علمی، سیاسی، دانشگاهی و حتی نظامی به پنهان کردن آن ارتباط مشغول هستند دلیل دیگراین که، بر اثر عدم آشنایی با تعالیم اصیل ادیان الهی بویژه آموزه های ناب اسلامی، قادر به یافتن حلقههای واسطه توسعه امروزی با سرچشمه توسعه در تعالیم و عملکرد انبیا نیستند. علاوه بر آن، عقبماندگی جوامع اسلامی از تعالیم وحیانی و عمل کرد غیر اسلامی حکومت های ملل اسلامی، این پندار را بهوجود آورده که توسعه یک امر عقلانی صرف است از همین رو، عده ای توسعه را امری جدای از دین تلقیکرده اند؛ حتی بلکه برخی دین را ضد آن قلمداد نموده که این امر بسی جای تاسف است.

مدیریت، دین، پیشرفت، اقتصاد