بررسی جایگاه مفهوم و اهمیت وقف بر نفس در فقه اربعه و حقوق موضوعه

بحث وقف بر نفس در مبحث شرایط موقوف علیهم طرح می شود در کل فقهای عامه به دو دسته تقسیم می شوند عده ایمعتقدند وقف بر نفس صحیح است و به چند روایت از جمله روایت زیبر یا به اصولی مثل العقود تابعه با اوفو بالعقود استنادمی کنند و در این راستا استدلال هایی ارایه می دهند که مذهب چهار گانه شافعی مالکی، صنفی و جنبلی هیچ یک به طورکامل بر این موضوع اتفاق نظر ندارند. دسته دوم از فقهای عامه بر بطلان وقف بر نفس نظر داده اند که این دسته از افراد هماز دلایل عقلی ونقلی گوناگون بهره گرفته اند از جمله روایت طلحه بن زید، روایت علی بن سلمان واستدلال هایی مثل اینکهوقف بر نفس خلاف مقتضای ذات عقد است. فقهای شیعه تقریبا اتفاق نظر دارند که وقف بر نفس باطل است و دلایلی ارایهداده اند. مثلا اجماع که از ادله اربعه فقه شیعه است و نیز دلایل عقلی و نقلی فراوان که به تفصیل بیان گردیده است. قانونمدنی به تبعیت از قانون مدنی فرانسه و مطابق با فقه شیعه این بحث را در مواد 72 و 73 و 74 در باب وقوف مطرح کرد وحکم به بطلان داد است. بحثی که پیرامون وقف بر نفس مطرح می شود وقف بر موقوف علیهمی است که عام هستند وخود واقف بعدا جز آنها می شود مثلا وقف بر فقها می کند و خود واقف بعدا فقیه می شود در این مسیله اتفاق نظر وجود داردهم در فقه عامه و هم در فقه شیعه و هم بین حقوقدانان که صحیح می باشد چون وقف بر عام است و نامحصور است.

Keywords:

وقف , وقف بر نفس , فقه امامیه , فقه , حقوق موضوعه