هادی وحدانی فر - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه شهید باهنر کرمان

اعتقاد به نفس رویکردی است که هویت حقیقی انسان را ساخته و سرآغاز انسانیت و بقاء آن را به دنبال دارد. آغازی که از تربیت شروع و به اخلاق ختم می گردد. اثبات نفس و غیرمادی بودن روح، بخش مهمی از جهان بینی و هستی شناسی اندیشه ی تربیتی و اخلاقی اسلام است. در پرتو اثبات گرایی نفس و غیرمادی بودن روح، بخش مهمی از جهان بینی و هستی شناسی اندیشه ی تربیتی و اخلاقی اسلام است. در پرتو اثبات گرایی نفس که موضوع تربیت و اخلاق بر آن استوار است، پازل انسان شناسی تکمیل شده و ایدیولوژی رفتاری انسان در قالب علوم انسانی ترسیم می شود. با توجه به پایه گذاری اخلاق و تربیت بر نفس ، اثبات پذیری و غیرمادی بودن روح، ضرورت پیدا می کند. از سویی مطلق بودن و ابقاء گزاره های اخلاقی و تربیتی اثبات می شود. اندیشمندان اسلامی با توجه به این نیاز ضروری، روش های مختلفی را در جهت اثبات روح ارایه نموده اند. پژوهش حاضر با دلایل عقلی از جمله: برهان هوای طلق ، غفلت ناپذیری نفس ، ثبات شخصیت ، عدم تقسیم پذیری ، اجتماع اضداد و تصور مفهوم کلی ، روح و هویت غیرمادی بودن آن را اثبات نموده است. پژوهش با روش جمع آوری داده ها به تحلیل و تفسیر آن پرداخته است.

دلایل عقلی، اثبات، روح، اخلاق، تربیت، اسلام