رابطه کمال گرایی با مهارت های حل مسیله دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر کوهدشت

هدف پژوهش حاضر رابطه کمال گرایی با مهارت های حل مسیله دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر کوهدشت بود. پژوهش به شیوه توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر کوهدشت بود که تعداد آنها 2511 نفر گزارش شد که با استفاده از جدول کرجسی- مورگان حجم نمونه، 335 نفر تعیین و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس چند بعدی کمال گرایی، ا م پی اس، (فلت و هویت، 1991) و پرسشنامه مهارت های حل مسیله هپنر و پترسن (1982) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از جمله میانگین و انحراف استاندارد از آزمونهای آمار استنباطی مانند آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین ابعاد کمال گرایی (خودمدار، مبتنی بر دیگران، مبتنی بر اجتماع) با مهارت های حل مسیله رابطه منفی و معناداری وجود دارد (sig<0/01). همچنین نتایج رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام نشان داد از بین ابعاد کمال گرایی، بعد کمال گرایی خودمدار به میزان 0/10 از واریانس مهارت های حل مسیله را تبیین می نمایند.

Keywords:

کمال گرایی , مهارت های حل مسیله , دانش آموزان