دیدگاه فقه امامیه درباره ازدواج با فرزندخواندگی

این مطالعه به بررسی دیدگاه فقه امامیه درباره ازدواج با فرزند خواندگی می پردازد. روش مورد استفاده در این پزوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد. بحث نشان می دهد که فرزند خواندگی را می توان سنت پیامبر دانست و این سنت به طور کامل در اسلام پذیرفته شده است و بعضی آثار آن پس از نزول آیات سوره، احزاب نفی شده است در روایات و فقه یعنی در صورتی که زنی، کودکی را در تربیت خود قرار داد و بزرگ کرد، اسلام برای ازدواج او با آن کودک، کراهت شدیده قایل است. در پاسخ به چرایی این مسیله در اسلام باید توضیح داد. برای اینکه تنها در موارد نادری، ممکن است ازدواج این کودک با او، مصلحت باشد. بنابراین اسلام، راه را به طور کلی نبسته است و برای آن کراهت و نه حرمت را درنظر میگیرد.از امام هشتم (ع) پرسیده می شود که ایشان در مقام تعجب و از این جهت که این مسیله تاحدودی از ساحت خدا و دین فاصله دارد، سبحان الله می گویند. این طور نیست که این ازدواج از نکاح های مستحب و به آن ترغیب شده باشد. حضرت در اینجا تصریح کرده اند که حرام نیست اما در عین حال، راه چندان برای آن بازنیست. همان ملاکی که در این روایات در مورد قابله وجود دارد.

Keywords:

حضانت , ازدواج با فرزند خوانده , قاعده لاحرج , استعفا