حمید رضایی - کارشناس ارشد علوم سیاسی

این مطالعه به بررسی تاثیرپذیری مشارکت شهروندان از عملکرد دولت می پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. برای بحث می توان بیان داشت که گونه های جدید مشارکتاجتماعی در ایران بیشتر ناشی از نوعی تحول برون زاست. در رابطه با اثرگذاری مشارکت پذیری شهروندان با سه رویکرد مواجه هستیم، نخست به نقش هایی بر می خوریم که دولت در جریان پویاسازی نظام فرهنگی به عهده دارد. پیامد این نقش، مستقیما بر فرهنگ اجتماعی- سیاسی اثر می گذارد و منجر به بهبود الگوهای معرفتی در فرآیند تدریجی مشارکت پذیری خواهد شد. در وهله دوم، نقش دولت معطوف به تحول در ساختارهای اقتصادی وایجاد زمینه برای حضور مستقیم افراد در حوزه اقتصاد، در قالب طرح مشارکت پذیری اقتصادی شهروندان است؛ طرحی که از حضور مردم در تصمیم سازی ها و مداخله در بازار رقابتی حمایت می کند. این نقش نیز، از تغییر جهت گیری و رفتار دولت حکایت دارد؛ در سطح سوم نیز، نقش دولت در مقام سامان دهنده نظام سیاسی، با هدف گسترش مشارکت پذیری شهروندان، در نظر گرفته می شود. دولت با ایفای این نقش ها، هم به انتظارات خود از مردم مبنی بر نقش آفرینی و حضور پرشورشان در میدان سیاست می رسد و هم رضایت شهروندان از شرکت در مدیریت جامعه و نخبگان در هدایت شهروندان را به حساب می آورد. پیامد این امر مشروعیت و مقبولیت چهره دولت در سیاست داخلی و بین المللی را پی دارد.

مشارکت اجتماعی، مشارکت شهروندان، نقش دولت، رضایت شهروندان