فاطمه علیرضایی - دانش آموخته رشته مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب

انتخاب مناسب طرح های سرمایه گذاری در بازار سرمایه از جمله بورس از مهمترین مسایل روز است. انتخاب درست طرح ها نیازمند زمینه های مناسب سرمایه گذاری از یک طرف و ابزارها و تکنیک های تحلیل مناسب از طرف دیگر است. یک انتخاب مناسب می تواند اطمینان خاطر سرمایهگذار را به دنبال داشته باشد و کارایی را نیز در بازار افزایش دهد. در بیشتر موارد، پروژه های سرمایه گذاری مفیدی وجود دارد، ولی امکان دسترسی به منابع مالی برای آنها وجود ندارد. در یک بازار سرمایه کارا، از بعد عملیاتی سرمایه ها در اختیار بهترین گزینه های سرمایه گذاری قرار می گیرد و اولویت های بعدی منابع دیگر را به خود اختصاص می دهد. پس در برنامه ریزی سرمایه گذاری افزودن بر ارزیابی و انتخاب طرح ها به صورت انفرادی باید به تعامل و اثرات متقابل طرح ها نیز توجه کرد. به عبارتی باید با این نگرش به سمت انتخاب طرح ها گام برداشته شود که آن را به صورت فعالیتی که در خلاء و جدا از دیگر اهداف و تصمیمات صورت می پذیرد، نپنداریم، بلکه تمامی مسایل مهم ودخیل، در انتخاب یک طرح لحاظ شود. اخیرا روش های فراابتکاری در حل مسایل بهینه سازی مدنظر قرار گرفته و پزوهش های زیادی نیز در این زمینه انجام شده است. در مورد انتخاب پرتفولیوی بهینه ای از سهام، بعضی از اهدافی که مورد توجه هستند عبارتند اند: حداکثر کردن بازدهی، حداقل کردن ریسک و کم کردن همبستگی که این اهداف را بایستی با توجه به محدودیت های کارکردی و سیاسی بهینه کرد. محدودیت کارکردی همان محدودیت بودجه است و محدودیت های سیاسی محدودیت هایی هستند که بر اساس شرایط مدیریتی، محیطی و قانونی بر مدل تحمیل می شود. مثلا تعیین حداکثر و حداقل برای سهام و یا تاکید بر اینکه سهام خاصی حتما انتخاب گردد.

سبد سهام، بهینه یابی، الگوریتم های فراابتکاری، انتخاب سهام