سعیده موسوی - دانشجوی دوره دکترای مدیریت بازرگانی دانشگاه علامه طباطبائی

یکی از مسایل مهمی که سازما نها با آن روبرو هستند مساله تصمیم گیری درست و عقلایی در مراحل مختلف فعالیت های سازمان است. اهمیت این امر بحدی است که “هربرت سایمون” اندیشمند علم مدیریت، مدیریت را با تصمیم گیری مترادف دانسته است. در واقع تصمیم گیری درست یا غلط است که بقا و یا مرگ یک سازمان را باعث م یشود و در دنیای امروز سرنوشت سازمان را تعیین می کند. بدلیل اهمیت امر تصمیم گیری در سازما نها، این مقاله تلاش داشته است تا ضمن بررسی روشهای مختلفی که تئوریسی نهای علم مدیریت سازما نها برای تصمیم گیری پیشنهاد کرده اند، الزامات مربوط به هر روش را مورد تجربه و تحلیل و بررسی قرار داده و نقاط مثبت و منفی و لوازم و دلایل کاربرد هر روش را با دقت مشخص و معین نماید تا از پس این بررسی و تجزیه و تحلیل، با توجه به شناختی که از محیط پیرامونی و شرایط درونی فعالیت سازما نها در ایران دارد، روش یا روشهای پیشنهادی خود را برای فرآیند تصمی مگیری در ایران مطرح نماید. طبیعتاً با توجه به تنوع و گستردگی فعالیت سازما نها در ایران و ویژگیهای محیطی و داخلی آنها نم یتوان یک روش خاص را به عنوان روشی یگانه برای تصمیم گیری تمام سازمان های فعال در ایران پیشنهاد کرد ولی م یتوان روشی را در نظر گرفت که با کلیت شرایط عمومی فعالیت سازما نها در ایران بیشتر مناسب باشد. ضمن اینکه هر سازمان با توجه به مقتضیات و شرایط فعالیتی خویش می تواند از روش های مکمل و خاصی نیز پیروی نماید. آنچه که در این میان قابل توجه است اثربخشی تصمیمات اتخاذ شده و تأثیر مثبت آنها در تداوم فعالیت اثربخش و بهر هور سازمان در محیط متغیر و متحول فعلی ایران است.

تصمیم گیری – تعارض – عقلایی – رفتاری – عملی