مصادیق منت خداوند بر بندگان از نگاه قرآن با تاکید بر بعثت پیامبر(ص) با محوریت آیه 164 آل عمران

قرآن کریم تنها از نعمت های بزرگ وسنگین و هدایای معنوی الهی، مانند ایمان، قرآن، امامت، رسالت، ولایت و نبوت، به منت یاد می کند و هنگام تعبیر از اعطای آن ها فعل من را به کار می برد نه از نعمت های مادی مانند آب و هوا؛ حتی حیات مادی. منت از جانب خداوند خوب و پسندیده است ولی اگر از جانب بندگان باشد زشت و ناپسند است. از جمله نعمت های سنگینی که خداوند بر ما ارزانی داشته است نعمت ارسال رسل و بعثت پیامبر (ص) می باشد که خداوند آن را با واژه منت بیان کرده است که نشانگر عظمت آن می باشد.مصادیق منت خداوند بر بندگان فراوان میباشد که لطف خداوند شامل آنها شده است. مانند منت برموسی و هارون ، منت بر یوسف و برادرانش ،منت بر مومنی. هدف از این پژوهش بیان یکی از مصادیق منت خداوند از نگاه قرآن با رویکرد منت بعثت پیامبر با محوریت آیه 164 آل عمران می باشد، که با توجه به جایگاه منت از منظر کلام وحی پی ببریم و بیان کنیم که کاربرد این واژه در قرآن و در این آیه با توجه به معنی آن بیان گرحکمت و نعمت عظیمی است که خداوند بر جهانیان و مخصوصا بر مومنان ارزانی داشته است.

Keywords:

قرآن کریم , پیامبر اکرم , منت , بعثت , آیه 164 آل عمران