بررسی و تحلیل تفکر غالیان عصر امام صادق (ع) با رویکرد به اندیشه های ابوالخطابمحمد بن مقلاص کوفی

یکی از غالیان عصر امام صادق(ع)؛ محمد بن مقلاص اسدی کوفی، معروف به ابوالخطاب است. اسامی دیگری نیز برای وی ذکر شده است. از جمله: محمد بن زینب، ابوالخطاب بن ابی ذیب، محمد بن وهب و جز اینها اشاره نمود. او در مورد ایمه علیهم السلام غلو کرده و آنان را تا مقام خدایی بالابرد. ابوالخطاب بر دستگاه خلافت منصور دوانیقی خروجکرده است و یارانش که 70 نفر بودند در مسجد کوفه گرد آمده و تظاهر به زهد می کردند. آنان در کنار ستونی از مسجد، به صورت پنهانی مردم را به مسلک خود می خواندند. در سال 138 ق. هنگامی که خبرشان به عیسی بن موسی والی منصور عباسی در کوفه رسید؛ گروهی را برای سرکوبی آنان روانه مسجد کرد که در نهایت پس از نبردی خونین همهیاران ابوالخطاب به قتل رسیدند و خود او نیز پس از دستگیری کشته شد. انشعابات فرقه ی خطابیه؛ معمریه، بزیغیه، عمیریه عجلیه، مفضلیه و خطابیه مطلقه، هستند. امام صادق(ع) از تمام این فرق بیزاری جسته و آنان را لعن و تکفیر کرده است. از عقاید بارز ابوالخطاب میتوان به اعتقاد حلول روح الهی در آدمی و تناسخ و اباحی گری اشاره کرد

Keywords:

غالیان , عصر امام صادق (ع) , اندیشه های ابوالخطاب , محمد بن مقلاص کوفی