نقش بینش توحیدی در کسب فضیلت توکل

بخش زیادی از آموزه های قرآن به حوزهی بینش یعنی؛ معرفت، تفکر و شناخت اختصاص دارد. بینش قرآن بینش توحیدی است؛ یعنی همهی امور جهان آفرینش را در ارتباط با خدا می بیند و انسان را در همه ی جهات زندگی به سوی توحید و شناخت و معرفت و ایمان به خدا سوق می دهد. مباحث اخلاقی از جمله مباحثی است که در قرآن در رابطه با معرفت و بینش توحیدی مطرح شده است. از سهوی دیگر در مسایل اخلاقی به مسیله ی معرفت و بینش کمتر توجه و پرداخته شده است، به طوری که بسیاری از رذایل اخلاقی ریشه در بینش و معرفت و اعتقاد ناصحیح انسان از خداوند متعال دارد. یکی از فضایل اخلاقی که انسان در رابطه خود با خدا کسب می کند فضلیت توکل است. رکن اساسی در مسیله ی توکل، اعتماد به خداوند متعال است که از طریق شناخت او حاصل می شود و مشکل اساسی همه ی افراد در نداشتن توکل قوی در زنگی ناشی از عدم بینش و شناخت صحیح از صفات و افعال الهی است در نوشته حاضر سعی بر آن شده تا چگونگی تاثیر بینش توحیدی در کسب فضیلت توکل بیان شود. به گونه ای که ابتدا صفات و افعال الهی که شناخت آنها در کسب فضیلت توکل نقش اساسی دارند به خوبی تشریح شده و سپس به تاثیر این شناخت در کسب فضیلت توکل پرداخته می شود. نتیجه حاصل آن که هر چه شناخت از خدا و صفات و افعال الهیبیشتر باشد اعتماد او به خدا بیشتر شده و توکل او قوی تر می شود و می تواند از ثمرات توکل بیشتر بهره مند شود.

Keywords:

بینش , معرفت , توحید. بینش توحیدی , توکل , صفات الهی , افعال الهی