سید جواد خاتمی - استادیار و هییت علمی دانشگاه حکیم سبزواری
زهره فاتحی پیکانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه حکیم سبزواری

هر جامعه ای بقا و ماندگاری حکومت ها بستگی به میزان همدلی و همزبانی مردم و حکومت با یکدیگر دارد، در واقع جامعه جدای از مردم نمی باشد و تا زمانی که حکومت ها ارتباط خود با مردم را در قالب رفع نیاز ها و درک احوالات افراد جامعه قرار ندهند جامعه به سمت تعالی نخواهد رفت و با توجه به این مهم می باشد که نیاز به معیار قرار دادن سیره و روش ایمه معصومین همواره برای پیشبرد جامعه به سمت کمال نقش اساسی دارد و در این میان حضرت علی (ع) با سیره عملی خویش در حکومت داری با حفظ ارزش های والای انسانیت توانستند آرمانی ترین جامعه را در سخت ترین شرایط ایجاد نمایند. مقاله حاضر در صدد است با به کارگیری شیوه توصیفی-تحلیلی، به بررسی جایگاه همدلی و همزبانی در بعد اجتماعی سیره علوی در قالب: سیره اجتماعی و نقش آن در همدلی و همزبانی، جایگاه برابری اجتماعی در تقویت همدلی و همزبانی، جایگاه مشورت و جایگاه عدالت در تحقق همدلی وهمزبانی و برخورد امام علی (ع) با مخالفان مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد. نتیجه این بررسی حاکی از آن است که مردم مهم ترین رکن حکومت حضرت علی (ع) بودند و اعمال ایشان جز جذب محبت و نزدیک کردن قلوب حکومت و مردم به هم نبوده و این امر از سخنان و سیره عملی حضرت علی (ع) قابل برداشت می باشد.

همدلی و همزبانی، امام علی (ع)، مردم