علیرضا علی احمدی - دانشیار دانشکده مهندسی صنایع - دانشگاه علم و صنعت ایران
نیما نامداری - رئیس هیئت مدیره - شرکت مهندسین مشاور دی

هنگامی که از استراتژ ی سخن م ی گ وئیم اغلب مخاطبان ما سند ی راهبرد ی را به خاطر م ی آورند که بیانگر س یاستها و چارچوب حرکت ی ک سیستم انس انی در بازه زما نی مشخص ( اغلب سه تا پنج سال ) می باشد . این تصور زائ یده این نگرش است که هر سازمان در برخورد با مح یط در حال تحول ، باید راه ی را که بهتر ین مس یر بر ای نیل به اهداف سازمان ی است جست و جو کرده و پس از یافتن آن راه ، تمام منابع خود را برا ی طی کردن آن بسیج سازد. این نگرشی است که ما آن را فرایند عقلانی تصمیم گیری استراتژیک می نامیم. اما نشان خواه یم داد که شرایط عدم اطمینان فرضهای بنیادین این فرایند را زیر سوال می برد. به همین دلیل فرایند نوینی که تفکر سنار یوئی نامیده م ی شود در قالب چند رو ایت از آ ینده به کار گرفته می شود . این رو ایتها از طریق القا ی تصاویر محتمل اما غافلگیر کننده از آینده به مخاطب آنچنان در ذهن او و ساختار دانشش نفوذ می کنند که ملکه ذهن او شده و دانش درو نی و ناخودآگاه او را آماده تصمیم گیری بر اساس غریزه می کنند. نشان خواهیم داد که سناریوها دیگر یک بیانیه راهبردی نیستند بلکه روایتهائی هستند که تنها در دانش سازمان ثبت می شوند.

استراتژی، سناریو، عدم اطمینان، دانش، آینده، تصمیم گیری