عیسی صفری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، آموزش و پرورش ممسنی، ممسنی، ایران
شهرام امیری - کارشناس ارشد مهندسی عمران، دانشکده فنی امام رضا، ممسنی، ایران
محمد پروین نیا - استادیار، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

صنعت سدسازی با شیوه های مدرن به ویژه سدهای با مقیاس بزرگ در حدود سه دهه قبل در ایران آغاز گردیده است. مطالعه و طراحی سدهای مخزنی بزرگ از حدود سالهای 1327 شروع و احداث این سدها از اواخر دهه 1330 صورت عملی به خود گرفت. در حال حاضر، در برنامه تامین آب کشور 70 سد مهم در دست اجرا قرار دارد که نمایانگر توان بالای مهندسی سد در کشور ایران است. با این تحول شگرف هم اکنون صنعت سدسازی کشور به مرحله خودکفایی رسیده و کلیه مراحل مطالعه، طراحی، نظارت، ساخت، مدیریت و بهره برداری از سدهای مخزنی به دست توانای مهندسین کشور صورت می گیرد. اما مراحل اجرای این سدها اثرات وسیع زیست محیطی،اجتماعی، اقتصادی و غیره دارد. بنابراین یکی از ارکان مدیریتی این گونه پروژه ها مدیریت ریسک به منظور بالابردن ضریب ایمنی و کاهش حوادث و آسیب های زیست محیطی می باشد. اولین و مهم ترین مرحله در مدیریت ریسک، شناسایی جنبه ها و خطراتیست که مشاغلفعال در سد سازی با آن مواجهه هستند، که در این پژوهش با استفاده از روش ویلیام فاین میزان ریسک افراد شاغل در پروژه فوق محاسبه گردید که به ترتیب ریسک زیاد مشاغل برای آرماتوربند% 55 ، برای نصاب داربست% 50 ، برای بتن ریز % 50 ، برای مسیولان HSE %45 ،برای کارگرآرماتوربند % 45 ، برای کارگر بتن ریز % 39 ، برای راننده تجهیزات سنگین % 38 ، برای مهندس ناظر % 30 و برای مسیول کارگاه %25 می باشد. در پایان راهکارها و پیشنهادات جهت مدیریت ریسک و افزایش ایمنی جهت کاهش حوادث ارایه شده است

ارزیابی ریسک، روش ویلیام فاین، سد گورک )پارسیان(، HSE